The European goldfinch or goldfinch (Carduelis carduelis), is a small passerine bird in the finch family.
The average goldfinch is 12–13 cm long with a wingspan of 21–25 cm and a weight of 14 to 19 grams. The sexes are broadly similar, with a red face, black and white head, warm brown upperparts, white underparts with buff flanks and breast patches, and black and yellow wings.
On closer inspection male goldfinches can often be distinguished by a larger, darker red mask that extends just behind the eye. In females, the red face does not reach the eye. The ivory-coloured bill is long and pointed, and the tail is forked. Goldfinches in breeding condition have a white bill, with a greyish or blackish mark at the tip for the rest of the year. Juveniles have a plain head and a greyer back but are unmistakable due to the yellow wing stripe. Birds in central Asia (canicepsgroup) have a plain grey head behind the red face, lacking the black and white head pattern of European and western Asian birds.
The goldfinch is native to Europe, North Africa, and western and central Asia. It is found in open, partially wooded lowlands and is a resident in the milder west of its range, but migrates from colder regions. It will also make local movements, even in the west, to escape bad weather. It has been introduced to many areas of the world. It was introduced at numerous places in south-eastern Australia, and New Zealand, in the 19th century, and their populations quickly increased and their range expanded greatly. They now occur from Brisbane to the Eyre Peninsula in Australia, and throughout New Zealand
The goldfinch's preferred food is small seeds such as those from thistles (the Latin name is from Carduus, a genus of thistles) and teasels, but insects are also taken when feeding young. It also regularly visits bird feeders in winter. Goldfinches nest in the outer twigs of tall leafy trees, or even in bamboo, laying four to six eggs, which hatch in 11–14 days.
In the winter goldfinches group together to form flocks of up to forty, occasionally more.
The song is a pleasant silvery twittering. The call is a melodic tickeLIT, and the song is a pleasant tinkling medley of trills and twitters, but always including the trisyllabic call phrase or a teLLIT-teLLIT-teLLIT.
In earlier times, the goldfinch was kept as a cagebird for its song. Escapes from captivity and deliberate releases have colonised southeastern Australia and New Zealand.
Goldfinches are attracted to back gardens in Europe and North America by birdfeeders containing niger (commercially described as nyjer) seed. This seed of an annual from South Asia is small, and high in oils. Special polycarbonate feeders with small oval slits at which the goldfinches feed are sometimes used.From Wikipedia, the free encyclopedia
Η καρδερίνα είναι στρουθιόμορφο πτηνό, του γένους Carduelis και ανήκει στην οικογένεια των σπιζιδών. Είναι ωδικό πτηνό και ζει κατά σμήνη σε δάση και σε λιβάδια, όπως επίσης σε κήπους και σε αγρούς. Απαντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία. Είναι αποδημητικό πουλί και το φθινόπωρο μεταναστεύει σε τόπους με πιο γλυκό κλίμα. Τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με σπόρους αγκαθιών και με σκουλήκια. Αξιοσημείωτη είναι η αλληλεγγύη και η αγάπη που τρέφουν τα πουλιά αυτά μεταξύ τους.
Το μήκος του πτηνού φθάνει τα 19 εκατοστά και υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε χρωματικούς συνδυασμούς. Κυρίαρχα χρώματα είναι το κίτρινο, το κόκκινο και το μαύρο. Το κεφάλι της έχει χρώμα κόκκινο και σε αυτό το χαρακτηριστικό οφείλεται η ονομασία "τουρκοπούλα" που της έδωσε ο λαός, επειδή το κόκκινο χρώμα στο κεφάλι της μοιάζει σαν το πτηνό να φορά φέσι.
Οι αρσενικές καρδερίνες έχουν πιο έντονα χρώματα πιο σκούρα τα μαύρα σημεία τους. Θα πρέπει ένας νέος εκτροφέας να προσέξει την φτερούγα του αρσενικού πτηνού να είναι όλη μαύρη ,η κόκκινη μάσκα στο κεφάλι να φτάνει μέχρι πίσω από τα μάτια της, τα μουστάκια η τρίχες δηλαδή γύρω από το ράμφος της να είναι μαύρα και αυτά. Στο κεφάλι της το μαύρο τμήμα είναι ομοιόμορφο δίχως άσπρες τρίχες.
Στα μικρά πτηνά τα οποία δεν έχουν ντυθεί ακόμα μπορούμε και εκεί να τα ξεχωρίζουμε από την μαύρη φτερούγα και από το μαύρο μουστάκι. Όμως πολλές φορές μπορεί να γελαστούμε στα νεαρά πτηνά διότι υπάρχουν μερικές καρδερίνες που δεν μπορούμε να της ξεχωρίσουμε απόλυτα.
Οι θηλυκές καρδερίνες έχουν πιο ξεθωριασμένα χρώματα η κόκκινη μάσκα δεν καλύπτει το μάτι αλλά μέχρι την μέση του περίπου . Η φτερούγα της είναι καφέ, στο κεφάλι της στο μαύρο τμήμα έχει άσπρα φτερά, στο μουστάκι της έχει καφέ τρίχες και γενικότερα είναι μικρότερη σε μέγεθος από την αρσενική.
Οι μικρές θηλυκές καρδερίνες έχουν και αυτές καφέ φτερούγες και καφέ φτερά γύρω από το ράμφος τους
Η καρδερίνα ζευγαρώνει την άνοιξη και κτίζει φωλιά σε κορυφές των δέντρων, Στο χώρο αυτό γεννά 4-5 αυγά χρώματος γαλαζοπράσινου με καστανά στίγματα και τα επωάζει επί 14 ημέρες περίπου, ενώ το αρσενικό επιμελείται τη διασκέδασή της με το κελάηδημά του. Γενικά, είναι πολύ στοργικό πουλί απέναντι στα μικρά του. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Photos by George Konstantinou
No comments:
Post a Comment